چگونه می توان تأثیر تمرینات ورزشی افزایش ضربان قلب را مشاهده کرد؟

چه ورزش در فضای باز، دوچرخه سواری، کوهنوردی یا ورزش های اوقات فراغت، هر کدام جذابیت منحصر به فرد خود را دارند، می توانند به ما اجازه دهند همزمان عرق کنیم، زیبایی زندگی را احساس کنیم.

نقش فواصل مختلف ضربان قلب

در طول تمرین، با توجه به ضربان قلب مختلف، می‌توانیم فواصل ضربان قلب را به چند فواصل تقسیم کنیم که هر بازه مربوط به اثرات تمرینی متفاوتی است.

ورزش سبک (50-60% حداکثر ضربان قلب): این محدوده معمولاً برای ورزش های کم شدت مانند پیاده روی یا دوچرخه سواری آسان مناسب است که به بهبود گردش خون، بهبود متابولیسم پایه و بازیابی وضعیت بدنی کمک می کند.

ورزش با شدت متوسط ​​(60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب): این بهترین محدوده ضربان قلب برای ورزش های هوازی است که معمولاً در فعالیت های با شدت متوسط ​​مانند دویدن و دوچرخه سواری دیده می شود. به بهبود عملکرد قلب و ریه، افزایش استقامت و چربی سوزی کمک می کند.

ورزش با شدت بالا (70 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب): ورزش هایی که در این محدوده انجام می شود، مانند تمرینات تناوبی یا دوی سرعت، به افزایش استقامت قلبی تنفسی، تسریع متابولیسم و ​​بهبود عملکرد کلی ورزشی کمک می کند.

قدرت فوق العاده (90-100% حداکثر ضربان قلب): عمدتاً برای دوره های کوتاه تمرین با شدت بالا مانند HIIT استفاده می شود. این شدت ورزش می تواند به سرعت استقامت بی هوازی را بهبود بخشد، اما باید از حفظ در این محدوده برای مدت طولانی خودداری کرد تا باعث خستگی یا آسیب بیش از حد نشود.